Hotel Andel’s w Łodzi przyciąga uwagę okresowymi i stałymi ekspozycjami sztuki współczesnej nie ustępując w tym zakresie pobliskiemu Muzeum Sztuki MS2 – czytamy w dzienniku Rzeczpospolita.
Architekci z firmy OP Architekten zaadaptowali dawną łódzką przędzalnię z XIX wieku należącą do przemysłowca Izraela Poznańskiego na nowoczesny obiekt hotelowy zachowując jednakże przemysłowy klimat budowli, którego wyrazem są stare mury z czerwonej cegły oraz wewnętrzna konstrukcja ze słupów i belek. Nowy szklany dach dający naturalne oświetlenie i nowoczesne wnętrza z elementami starych maszyn i fragmentami starych tynków stanowi dopełnienie stylowej całości.
Hotel zaczyna zdobywać rozgłos poprzez działania stawiające go w roli nowoczesnego centrum kulturalnego. Niedawno miała tu miejsce wystawa „Long time no see”, która zainaugurowała program "Andel's Quarter Part", promujący sztukę eksperymentalną. Prezentowane były prace pięciu artystów filmowej sztuki video: Anny Orlikowskiej, Iwony Rutkiewicz, Wiktora Polaka, Maćka Stępińskiego i Jerzego Zachary. Cały hol wejściowy hotelu zajęły wielkie ekrany. Najbardziej ekspresyjny film "Loop" Stępińskiego przenosi nas w przemysłowy krajobraz z dymiącymi kominami. ##
Z kolei w ramach stałej kolekcji sztuki współczesnej na wszystkich piętrach głównej klatki schodowej prezentowana jest wideo-instalacja „Łyżwiarze”, Dominika Lejmana. To jedyna w kraju stała instalacja artysty, laureata Paszportu "Polityki". Całą ścianę jednej z otwartych przestrzeni pokrywa natomiast graffiti Mariusza Warasa, głównego przedstawiciela street artu. Dynamiczna czarno-biała kompozycja swobodnie przetwarza przemysłowy pejzaż miasta. Mural Gregora Eldarba ozdabia hotelową recepcję czyniąc z jej wnętrz abstrakcyjną kompozycję. Artysta jest także autorem systemu oznaczeń graficznych w hotelu.
W restauracji i kawiarni oraz na piętrach rozmieszczono kolejne prace, m.in. fotografie "Najszybszy pociąg świata" Macieja Kuraka, "Dekonstrukcje" Joanny Małeckiej, wielko formatowe zdjęcia Uli Tarasiewicz, obrazy Grzegorza Drozda i Tomasza Partyka.
Źródło: Rzeczpospolita – 27.04.2011
|