Spółka zawarła umowę na budowę hotelu. Potem rozszerzono jej zakres na dostawę mebli, wyposażenie łazienek oraz pokoi. Spółka do wszystkich usług zastosowała preferencyjną stawkę VAT 7 proc. Zakwestionował to organ podatkowy, który stwierdził naruszenie art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT z 1993 r.

W odwołaniu spółka twierdziła, że z umowy wynikał obowiązek świadczenia kompleksowej usługi budowlanej w taki sposób, aby budynek spełniał funkcje hotelowe. Na poparcie, że wykonane przez nią świadczenia tworzyły całość, powołała orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 27 października 2005 r. (C-41/04). Zgodnie z nim „jeżeli dwa lub więcej świadczeń dokonywanych przez podatnika na rzecz konsumenta jest tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania podatku VAT”.

Organ odwoławczy utrzymał jednak w mocy decyzję organu I instancji. Spółka złożyła więc skargę do WSA. Sąd ją oddalił (WSA w Gdańsku 8 stycznia 2008 r.  - I SA/Gd 940/07). Stwierdził, że budowa budynku oznacza wykonanie obiektu budowlanego w określonym miejscu. W związku z tym wyposażenie budynku nie stanowi jego budowy, a co za tym idzie usługi te nie podlegają 7-proc. stawce VAT. Sąd odnosząc się do powołanego wyroku ETS, stwierdził, że nie miał on zastosowania w sprawie, gdyż dotyczył wyłącznie usług kompleksowych, co do których nie ma możliwości sztucznego wydzielenia pojedynczych świadczeń.##

Michał Spychalski, konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte komentuje:

Podatnik zobowiązał się wybudować budynek hotelowy oraz wyposażyć go w niezbędne funkcjonalnie elementy. Za wykonane prace wystawił faktury, stosując 7-proc. stawkę VAT. Organy podatkowe zakwestionowały tę stawkę w stosunku do części świadczenia, twierdząc, że zaopatrzenie budynku hotelu w elementy wyposażenia nie mieści się w definicji budowy hotelu (stara ustawa o VAT przewidywała 7-proc. stawkę dla takiej usługi). Ich zdaniem podatnik dokonał odsprzedaży elementów wyposażenia. Czynność ta powinna być opodatkowana stawką 22 proc. Podatnik twierdził, że zawarta z odbiorcą umowa nie zobowiązywała go do dostawy wyposażenia, lecz do wykonania robót budowlano-montażowych polegających na wykonaniu kompletnie wyposażonego obiektu.

Sąd stwierdził jednak, że podatnik powinien odrębnie od usług budowy opodatkować dostawę elementów wyposażenia, stosując podstawową stawkę VAT. Dodał, że zapisy umowy nie mają dla sprawy znaczenia, a o stosowaniu odpowiedniej stawki podatku decyduje rodzaj wykonanych czynności.

Wyrok WSA jest ważny z dwóch powodów. Po pierwsze – wynika z niego, że wybudowanie budynku i jego kompleksowe wyposażenie należy traktować jako dwie odrębne czynności. Gdy budowa i dostarczenie wyposażenia podlegają różnym stawkom VAT, na podatniku spoczywa obowiązek odpowiedniego rozdzielenia tych pozycji na fakturze i zastosowanie odpowiednich stawek. Po drugie – sąd przyjął, że niezależnie od tego, jak strony określiły przedmiot umowy, na zastosowanie odpowiedniej stawki wpływ ma istota faktycznie wykonanych czynności. W praktyce może to stanowić dodatkowy argument dla władz skarbowych, aby kwestionować np. zastosowanie 7-proc. stawki VAT do usługi montażu okien, gdzie wartość okien jest wliczona w cenę usługi.

Źródło: Rzeczpospolita – 11.02.2008 r.