Siedem grzechów głównych barmana

Możliwości przetestowania systemu są wykładniczo wyższe dla barmana niż dla kelnera. Proces uzyskiwania dostępu do artykułów spożywczych bez naruszania procedur systemu POS (punktu sprzedaży) jest po prostu trudniejszy, niż dla barmana, który przyjmuje zamówienia i może dysponować alkoholem według własnego uznania. Oto lista niektórych zawodowych sztuczek. Nigdy nie twierdziłbym, że ta lista jest kompletnym podręcznikiem dla wzbogacania się, ale jest to tego dobry przegląd.

1. Wydawanie bezpłatnych drinków, bez nabijania ich na kasę. Intencją takiego zachowania może być to, aby otrzymać wyższy napiwek lub po prostu zrobić swoim znajomym przysługę. Wielu barmanów, których znam, ma swoich fanów podążających za nimi od baru do baru, w którym aktualnie pracują, aby mieć dostęp do tanich drinków.

Właściciel baru niekoniecznie traci więcej niż wartość zakupu poniesioną w tej transakcji, ponieważ wątpliwe jest przede wszystkim to, czy obdarowany bezpłatnym drinkiem, w innej sytuacji w ogóle by za niego zechciał zapłacić. Niemniej jednak nie są to tego rodzaju goście, których chciałbyś widzieć w swoim lokalu. Tego typu zachowanie jest szczególnie nieetyczne wtedy, kiedy klient nie otrzymując propozycji bezpłatnego poczęstunku, po prostu by za tego drinka zapłacił.

Zastrzeżenie: Żaden właściciel baru nie jest przeciwko stawianiu bezpłatnych drinków dla stałych klientów jako sposób podziękowania za ich lojalność, ale żadna procedura nie zwalnia barmana z konieczności nabicia takiej operacji na kasę i przedstawienia jej do zatwierdzenia przez kierownika. Nie zastosowanie się do tej praktyki jest zaproszeniem do nadużyć.

2. Przekraczanie miar objętościowych przy nalewaniu drinka. Jest to jeden z wariantów zjednywania sobie klientów w nadziei otrzymania wyższego napiwku.

3. Obciążanie klienta, jednakże bez rejestracji tejże operacji na kasie. Jest to prawdopodobnie najczęściej spotykana nieprawidłowość w barze. Kierownictwo stara się wdrażać procedury składania zamówień eliminujących to zjawisko, takie jak wymóg przedstawiania rachunku każdemu klientowi po każdym zamówieniu, ale są zaawansowane odmiany tej metody, które w dalszym ciągu umożliwiają nieuczciwe praktyki. I rzeczywiście odkryłem, że niektórzy z moich barmanów, w dawnych czasach, kiedy byłem jeszcze managerem F&B, robili kopie najczęstszych zamówień i przedstawiali ten sam rachunek z danego punktu sprzedaży dla wielu różnych gości. Taki poziom przebiegłej energii może zaskoczyć wielu, ale jeśli zastanowić się nad tym, jak dochodowym jest bycie nieuczciwym, to może łatwiej jest to zrozumieć.

4. „Rozciąganie” drinków. Praktyka ta pociąga za sobą nie dolewanie do określonej objętości kilku kolejnych drinków (np. 3) lub rozwadniania ich tak, że barman może sprzedać czwartego drinka z powstałych w ten sposób „oszczędności”, a pieniądze schować do kieszeni, nie naruszając zapasów.

Praktyka ta nie musi opierać się o ścisłe wyliczenia, kiedy jest stosowana. Czy miałeś kiedykolwiek wrażenie, że twój drink jest rozwodniony? Oznaczało to zapewne, że barman próbuje zarobić trochę pieniędzy na oszczędnym gospodarowaniu zapasami.

5. Uzupełnianie zapasów. Oznacza to wydanie drinka bez nabicia go na kasę, a następnie skompensowanie straty powstałej w zapasach poprzez dolanie do butelki wody lub tańszego alkoholu, aby wyrównać utraconą objętość.

6. Kradzież. Idziesz na przyjęcie? Musisz przynieść ze sobą składkowy alkohol, ale sklep monopolowy jest zamknięty? Co do diabła, masz przecież pełny dostęp do ogromnych zapasów trunków, nikt nie zauważy brakującej butelki. W innych przypadkach alkohol jest "twórczo rekwirowany" zanim kartony zostaną składowane w magazynie lub przed transportem z magazynu do baru.

7. Zagraniczne butelki. Praktyka ta polega na tym, że barman przynosi do pracy swoje własne zapasy alkoholu, by robić z nich drinki w trakcie roboczej zmiany. Jakie korzyści z tego ma? Przychody ze sprzedawanych w ten sposób drinków inkasuje do własnej kieszeni. Jeżeli kierownik przeprowadzi kontrolną inwentaryzację, to i tak nie wykryje żadnych niedoborów. Ten proceder praktykowany jest zazwyczaj przez doświadczonych oszustów, ale jest niezwykle lukratywny. Butelka alkoholu jest kupowana w cenie nabycia i sprzedawana z 10-krotnym przebiciem, czyli kiedy butelka kosztuje 10 dolarów, to może być łatwo sprzedana za 100 dolarów. W klubach nocnych, gdzie praktyka ta jest najczęściej stosowana, butelki z alkoholem mogą być sprzedawane za jeszcze wyższą marżę.

Kradzieże zdarzają się w barach w całej Ameryce regularnie. Pytanie tylko, czy ty jako kierownik baru / właściciel świadomy jesteś kiedy to się dzieje?