 |
|
July Hauman była trochę zdenerwowana. Za kilka dni Sheraton Overland Prak Hotel, gdzie July jest kelnerką, będzie przyjmował 100 niewidomych gości i mających wady wzroku. W jaki sposób podajesz jedzenie komuś, kto jest niewidomy? W jaki sposób masz sprzątać ich pokoje? W jaki sposób wskazujesz im drogę w takim obszernym hotelu, przystosowanym do olbrzymich konwencji? To były tylko niektóre kwestie, z którymi musieli się zmierzyć pracownicy hotelu, w trakcie przygotowań do krajowej konwencji Fundacji do Walki ze Ślepotą (Foundation Fighting Blindness).
Od piątku do niedzieli fundacja będzie przedstawiała wyniki aktualnie przeprowadzanych badań medycznych, dla około 400 osób z całego kraju. Około jedna czwarta spośród nich jest niewidoma albo tracąca wzrok w związku z takimi chorobami jak: zwyrodnienie plamki żółtej lub barwnikowe zwyrodnienie siatkówki.
Fundacja i hotel przygotowywały się do tego wydarzenia niemalże przez cały rok. Hotel gromadził specjalne wyposażenie dla osób upośledzonych wzrokowo i słuchowo, takie jak zegary z dużymi cyferblatami i wibrującymi sygnałami. Fundacja zaś prowadziła prace rozpoznawcze w hotelu pod kątem wszelkiego możliwego ryzyka związanego z organizowaną konwencją – dwupiętrowa winda będzie doposażona w taśmy ostrzegające, a niewidomi goście będą przeprowadzani przez wielkie, masywne obrotowe drzwi hotelowe.
„W hotelach spotykamy się ze wszelkimi rodzajami doświadczeń dotyczącymi ludzi” powiedział Matt Jackson, dyrektor usług konferencyjnych w hotelu. „Musisz być kameleonem. Musisz monitorować doświadczenia swoich gości.”
W środę około 100 osób z hotelowego personelu miało okazję monitorować doświadczenia ociemniałych gości. „Twoją rolą jest orientowanie się, co masz robić, kiedy stykasz się z osobą niewidomą.” powiedziała trenerka poczucia wrażliwości, Linda Gorsuch. „Oni są bardzo niezależni. Chcą wszystko robić samodzielnie.” Osoby niewidome często będą korzystały ze swojej pamięci i technik organizacyjnych do pilnowania swoich rzeczy osobistych, czy nauki zapoznawania się z przestrzenią w nieznanych im dotychczas miejscach, powiedziała Gorsuch.
„Możecie zauważać ludzi niewidomych, którzy rutynowo badają ścianę poprzez jej dotykanie w trakcie poruszania się po hotelowym hallu. Być może liczą drzwi, zanim dotrą do własnego pokoju,” powiedziała. „Dlatego prosimy was, abyście byli czujni. Nie pozostawiajcie w korytarzach wózków serwisowych lub wózków z materiałami do sprzątania.”
Gorsuch przekazała jeszcze wiele innych rad dla hotelowego personelu.
- Kiedy podajesz jedzenie, powiedz gościowi, gdzie stawiasz poszczególne rzeczy i potrawy. Korzystaj z systemu zegarowego dla zorientowania gościa w rozmieszczeniu poszczególnych przedmiotów. Na przykład, szklanka z wodą, stoi na godzinie drugiej, koszyczek z chlebem na dziesiątej.
- „Nie napełniaj ponownie szklanek, bez powiadomienia ich o tym.” powiedziała Gorsuch. „Nie zabieraj ze stolika niczego, o czym byś ich nie poinformowała.”
- Podczas sprzątania pokoju, nie przesuwaj żadnych rzeczy w inne miejsca lub ich nie odstawiaj. Osoba niewidoma może stawiać krzesło na środku pokoju, co ma służyć im za punkt orientacyjny. Najprawdopodobniej osoba taka pamięta również lokalizację swoich przyborów toaletowych.„Jeżeli je poprzestawiasz to może się zdarzyć, że będą się starali nałożyć żel na włosy, przy pomocy płynu do płukania ust lub umyć zęby korzystając z pianki do golenia.” ostrzegała Gorsuch.
- Psy przewodniki to bardzo piękne i inteligentne zwierzęta, ale proszę ich nie dotykać lub nie próbować się z nimi bawić, chyba że uzyskacie zgodę właściciela. „Kiedy mają założoną specjalną uprząż, to znaczy, że pracują i wykonują istotne funkcje.” stwierdziła Gorsuch. „One muszą być skoncentrowane na tym, co aktualnie wykonują.”
Gorsuch wręczyła pracownikom niebieskie i czerwone opaski na oczy i poprosiła, aby na zmianę z innymi pracownikami występującymi w roli ich przewodników, próbowali poruszać się w skomplikowanej hotelowej przestrzeni. „Bez podglądania. Bez podglądania.” nalegała. „To jest kwestia zaufania i wiary w osobę, która cię prowadzi.”
Ramię w ramię ćwiczył personel kelnerski, z personelem housekeepingu. Niektórzy chichotali. Niektórzy dotykali ścian pomagając sobie w orientacji. „Daje to wam szansę zapoznania się z totalną podatnością na wszelkie bodźce zewnętrzne, ale również z zaufaniem, które osoba niewidoma musi pokładać, w osobach całkowicie dla niej nieznanych” dodała Gorsuch.
Dla July Hauman to nowe doświadczenie dało jej nowe spojrzenie na niektóre istotne sprawy i zaufanie do innych osób. „Przedtem czułam zdenerwowanie w kontakcie z osobami niewidomymi.” powiedziała. „Obecnie mam pewność, że potrafię im pomóc”.
Źródło: Tribune Regional News
|
