Luksusowe hotele w dawnych więzieniach

Hotel Liberty w dzielnicy Beacon Hill ma zostać otwarty latem. Stawek za pokoje jeszcze nie ustalono.

W ramach wartego 110 mln dolarów remontu wybudowano nowy, 16-piętrowy wieżowiec przylegający do ścian dawnego więzienia, które otwarto w 1851 roku. Wyburzono także mur, który od 1940 roku oddzielał instytucję od sąsiedztwa. Hotel będzie miał 298 pokoi, w tym 20 w starym gmachu więzienia.

- Ludzie mówią, że to będzie najatrakcyjniejszy hotel w mieście - cieszy się Richard L. Friedman, prezes i główny dyrektor firmy deweloperskiej Carpenter & Company zajmującej się przebudową więzienia.

Firma z uporem walczyła o kontrakt na remont obiektu ze względu na jego wartość architektoniczną. - Półtora wieku temu ktoś wybrał na lokalizację więzienia najatrakcyjniejszy punkt Bostonu i wybudował tam wspaniały budynek - mówi Friedman.

Stare więzienie leży nad rzeką Charles, a z jego okien rozciąga się widok na centrum Bostonu. Konstrukcja, zbudowana na planie czteroramiennego krzyża, ma grube granitowe ściany otaczające 30-metrowe, zwieńczone kopułą atrium znajdujące się w środku. Dawniej pełniło ono funkcję spacerniaka. Wkrótce nad wejściami do dwóch luksusowych restauracji - z których jedna będzie nazywać się "Chleb i Woda" - zawisną cztery ogromne żyrandole na kołowrotach - każdy o średnicy 10 metrów, a w atrium powstanie sala balowa o powierzchni 280 m2.

- Gdyby dzisiaj budować to wszystko od nowa, na pewno nie można by sobie pozwolić na pozostawienie w środku tak ogromnej przestrzeni, jak to atrium - uważa Peter Diana, wiceprezes i główny doradca firmy Carpenter & Company. - Byłoby to niesłychanie drogie i skomplikowane. Ten budynek, jak to się mówi, ma po prostu dobre kości.

Zgadza się z tym Gary C. Johnson, szef przedsiębiorstwa Cambridge Seven Associates, które wraz z firmą Ann Beha Architects stworzyło projekt przebudowy, dodaje jednak, że dokonanie odpowiednich modyfikacji konstrukcji budynku nie było proste.

- Kiedy weszliśmy tam po raz pierwszy, spod stóp uciekały nam stada gołębi, dach był dziurawy, a wszędzie dokoła walał się gruz - opowiada Johnson. - Budynek stał opuszczony przez około 12 lat. Z jednej strony porażały nas możliwości, jakie dawała ogromna przestrzeń, z drugiej strony przytłaczał ogólny stan budowli.

Carpenter & Company wygrała przetarg na prowadzenie prac budowlano-remontowych w 2000 roku w oparciu o dzierżawę gruntu, na którym stoi dawne więzienie, będącego własnością szpitala stanowego (Massachusetts General Hospital). Firma budowała również hotel Charles na Harvard Square i wiele innych uznanych obiektów tego rodzaju w okolicy.

Jednak największym jak dotąd wyzwaniem związanym z hotelem Liberty były, zdaniem Friedmana, ograniczenia wynikające z faktu, że budynek znajduje się na liście zabytków. Carpenter & Company dostanie 17 mln dolarów w federalnych i stanowych ulgach podatkowych pod warunkiem, że utrzyma historyczny charakter więzienia. Mimo że zbudowano je w połowie XIX wieku zgodnie z panującymi wówczas standardami humanitarnymi dla tego typu obiektów, to jednak w kolejnych latach podupadało coraz bardziej, aż do 1971 roku, kiedy to osadzeni zaskarżyli warunki odbywania kary. Placówkę zamknięto w 1990 roku na podstawie nakazu sądu federalnego wydanego w 1973 roku.

Bogata historia więzienia stanie się wkrótce tematem wystawy edukacyjnej, jaka pojawi się w korytarzu prowadzącym do holu. Będzie się można z niej dowiedzieć, że jednym z bardziej prominentnych więźniów przy Charles Street był w pierwszej dekadzie XX wieku James Michael Curley. Odsiadywał on wyrok za to, że podszył się pod swojego przyjaciela przystępując za niego do egzaminu na urzędnika służby cywilnej, a po wyjściu na wolność został gubernatorem stanu Massachusetts. Natomiast w 1919 roku zamknięto w więzieniu grupę sufrażystek, które zorganizowały w Bostonie protest w czasie, gdy w mieście przebywał z wizytą prezydent Woodrow Wilson. - Chcemy zachować zabytkowy charakter budynku - mówi Friedman. - Goście będą wiedzieli, że kiedyś było tu więzienie. W niektórych oknach pozostaną kraty, a w części kompleksu - korytarze z celami.

Historia budynku wabi gości

Coraz częściej dawne więzienia i areszty przerabia się na hotele. Należą do nich co najmniej trzy zajazdy typu Bed & Breakfast działające w małych amerykańskich miasteczkach. Jeden z nich powstał w miejscowości Preston w stanie Minnesota po przebudowie eleganckiego budynku w stylu włoskim, w którym od około 1869 roku mieściło się więzienie hrabstwa Filmore. Wiele dawnych zakładów karnych na całym świecie, między innymi w państwach takich jak Kanada, Szwajcaria, Słowenia, Republika Południowej Afryki, czy Australia, przeistoczyło się w miejsca tanich noclegów i schroniska młodzieżowe.

W listopadzie 2004 roku, w byłym więzieniu hrabstwa Bexar wybudowanym w San Antonio w 1869 roku, otwarto hotel Comfort Inn Alamo Riverwalk. Ceny pokoi wahają się od 109 do 199 dolarów za dobę.

Jak mówi dyrektor hotelu, Robin Joseph, budynek przestał funkcjonować jako więzienie na początku lat 60. Od tego czasu przechowywano w nim akta i inne dokumenty. Następnie, pod ścisłym nadzorem konserwatora zabytków, podzielono go na 82 pokoje. Konieczne były pewne modyfikacje, jak na przykład zabudowanie trzypiętrowego szybu znajdującego się w rogu hotelu znanego jako "pokój z miejscami wiszącymi".

Grube betonowe ściany były twardym orzechem do zgryzienia dla budowniczych, którzy adaptowali wybudowane około 1918 roku więzienie Sultanahmet w Turcji, tak aby mógł w nim powstać 65-pokojowy hotel Four Seasons Istanbul, otwarty w 1996 roku. Jego właściciele wciąż bezskutecznie próbują zapewnić gościom niezakłócony dostęp do sieci telefonii komórkowej wewnątrz budynku, jak opowiada Marcos Bekhit, wiceprezes regionalny sieci Four Seasons i główny dyrektor hotelu.

Sultanahmet, pojawiające się w filmie "Midnight Express" z 1978 roku, który w rzeczywistości wcale nie był kręcony na terenie tego więzienia, był jednym z pierwszych zakładów karnych, jaki przeobrażono w luksusowy hotel. Budowlańcy odkryli wiele mówiący rym wydrapany na murze: "Cały świat to gospoda - przynajmniej legenda jest taka. Ale Sultanahmet to tylko cuchnąca paka." Jak mówi Bekhit, Hotel Four Seasons Istanbul, w którym ceny pokoi zaczynają się od 390, a kończą na 3500 dolarów za noc, początkowo próbował umniejszyć rolę swojej historii.

- Zaraz po otwarciu ukrywaliśmy fakt, że nasz hotel był wcześniej więzieniem - opowiada Bekhit. Działo się tak aż do momentu, gdy jego właściciele zorientowali się, że w dużym stopniu to właśnie przeszłość budynku przyciąga do niego tak wielu gości. - Teraz wszystkim opowiadamy o tym, że to najpiękniejsze więzienie na świecie - mówi Bekhit.

Jego zdaniem, zakład, w którym od późnych lat 70-tych, aż do zamknięcia w 1982 roku przetrzymywano więźniów politycznych, był logicznym kandydatem do przekształcenia w hotel, ponieważ leży w starej dzielnicy Istambułu, tuż obok Błękitnego Meczetu i pałacu Topkapi. Jednak, jak mówi, dużym utrudnieniem była konieczność prowadzenia ciągłych negocjacji z turecką radą dziedzictwa narodowego, kontrolującą przebudowę zabytkowych budynków.

- Nie wolno nam było nic zmieniać, począwszy od rozmiaru i kształtu okien, aż po musztardowy kolor, na jaki są pomalowane ściany - narzeka. - Musieliśmy zużyć 12 ton musztardowej farby - taki był oryginalny kolor ścian więzienia - i jeszcze zostało nam jej pełno w magazynach - dodaje.

Bekhit był początkowo zaskoczony tym, że firma Four Seasons chce otworzyć hotel w starym więzieniu, ale przyznaje, że architektura była bardzo istotnym czynnikiem, który przyczynił się do odniesionego przezeń sukcesu.

Układ gmachu umożliwiający, zdaniem deweloperów, jego łatwe przekształcenie w hotel zachęcił również brytyjską sieć Malmaison do zajęcia się Więzieniem Jej Wysokości w Oxfordzie w hrabstwie Oxfordshire. W 1995 roku placówka została zamknięta, a w 2005 roku otwarta ponownie - już jako hotel.

- Z przyjemnością stwierdzam, że nasz hotel cieszy się popularnością równie wielką, jak w swojej poprzedniej roli - cieszy się Robert B. Cook, prezes i główny dyrektor Malmaison, dodając, że miejsca w nim są zarezerwowane już na sześć miesięcy do przodu. Koszt metamorfozy wyniósł około 42,5 mln dolarów, ale zdaniem Cooka hotel - posługujący się dziś sloganem: "Tym razem nie bierzemy więźniów" - był tego wart.

- Gdybym ponownie trafił na jakieś więzienie, zrobiłbym to samo - zapewnia Cook, którego firma zajmowała się również adaptacją starych kościołów i browarów.

Tymczasem w Bostonie deweloperzy remontujący budynek, w którym ma powstać hotel Liberty, mówią, że raczej nie podjęliby się przebudowy kolejnego więzienia na hotel.

- Nie zrobiłbym tego po raz drugi - zarzeka się Friedman, który najpierw musiał zaciekle walczyć o fundusze po 11 września 2001 roku, a w końcu sfinansował przedsięwzięcie przy udziale źródeł prywatnych, takich jak Deutsche Bank i San Diego National Bank.

- Pomysł był fajny - mówi - ale o wiele łatwiej jest wybudować zupełnie nowy hotel gdzieś przy wielopoziomowym skrzyżowaniu dróg szybkiego ruchu.

Źródło: The New York Times