Urzędnicy wpadli na pomysł, jak wreszcie rozkręcić w Warszawie niedrogą bazę noclegową. Przy okazji chcą zaktywizować zawodowo bezrobotne kobiety. W Warszawie działa tylko pięć hoteli – dziesięć razy mniej niż w Krakowie. Z tanimi kwaterami też jest nie najlepiej. Jest jednak szansa, że turyści odwiedzający stolicę wkrótce nie będą skazani tylko na dwugwiazdkowe hotele. – Nie ma u nas dobrej taniej bazy noclegowej do 100 zł za dobę. Taka dopiero powstaje. A w związku z rozwojem tanich linii lotniczych zapotrzebowanie jest ogromne. W innych krajach nie ma z tym problemów. W Berlinie świetnie funkcjonuje system pensjonatów – mówi Michał Nykowski, dyrektor Stołecznego Biura Informacji Turystycznej. Dlatego postanowi to zmienić i chce zachęcić warszawiaków do wynajmowania pokoi turystom. – Chcemy dobyć na ten program fundusze unijne. Dlatego na początku będzie on przeznaczony tylko dla bezrobotnych kobiet – dodaje dyrektor Nykowski.
Szkolenia mają rozpocząć się w przyszłym roku. Obecnie tworzona jest baza chętnych do prowadzenia tanich kwater. W pierwszych zajęciach udział ma wziąć 100 osób. Urzędnicy obiecują m.in. kursy podstawowych zwrotów w języku angielskim oraz dobrych manier. Chcą również pomóc w założeniu własnej działalności gospodarczej, obsłudze komputera i prowadzeniu małej firmy. Program ma też gwarantować 12 tys. zł bezzwrotnej zapomogi na drobny remont oraz zakup komputera, dzięki któremu kwatery prywatne będą połączone wspólną siecią sprzedaży. Tanie noclegi będą sprzedawać punkty informacji turystycznej.
O tym, że zapotrzebowanie na tanie noclegi jest w Warszawie ogromne, przekonują się właściciele hoteli. Działa ich w Warszawie ledwo pięć – to kropla w morzu potrzeb. W hotelu Helvetia przy ul. Kopernika pokoi jest 13 (40 łóżek). Są czyste, schludne, kolorowe. Goście mają do dyspozycji połączoną z kuchnię bawialnię z dostępem do Internetu, telewizorem i DVD. Ceny za dobę – już od 45 zł od osoby. Słychać tu rozmowy w różnych językach, a młodzi recepcjoniści ucinają pogawędki z gośćmi, doradzając im np. do którego klubu warto się wybrać na imprezę. Tutejsza atmosfera jest dużo luźniejsza niż w hotelach i bardziej kameralna niż w schroniskach.
Samo zakładanie hotelu właścicielka Helvetii – Małogorzta Piłacińska, wspomina jak drogę przez mękę. – Musiałam się dostosować do przepisów sanitarnych, pożarowych. To był koszmar. Urzędnicy nie brali pod uwagę, że tworzę miejsca pracy i swoją działalnością chcę przyciągnąć do miasta turystów. Jej zdaniem, pomysł urzędników ze Stołecznego Biura Informacji Turystycznej nie jest zły, ale trzeba pomyśleć nad zliberalizowaniem przepisów. – Wystarczy, że urzędnicy wymyślą, by w każdym pokoju były drzwi przeciwpożarowe o odpowiednich wymiarach, a już cały plan może wziąć w łeb – zauważa Piłacińska. Dodaje tez, że osoby, które zachcą udostępnić swoje lokale turystom, mogą spotkać się ze sprzeciwem sąsiadów. – A wszystko dlatego, że turyści czasami wracają do domu na rauszu i hałasują na klatce – zwraca uwagę współwłaścicielka Helvetii.
- Z wynajmowania kwater można w Warszawie wyżyć, ale trzeba spełnić mnóstwo warunków - stwierdza Jarosław Chołodecki, prezes Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Bed & Breakfast i właściciel kilku pokoi dla turystów przy ul. Smolnej. W tym biznesie liczą się najdrobniejsze detale. Wystarczy pajęczyna pod sufitem, by kompletnie zdyskwalifikować się w oczach gości.
Stowarzyszenie zrzeszające osoby prowadzące kwatery w Warszawie dopiero się rozkręca. Dziś skupia kilku właścicieli mieszkań i małych pensjonatów. Należy do niego m.in. Agnieszka Wajner, która wynajmuje wysokiej klasy apartamenty w należącej do jej rodziny kamienicy na Starówce. Jej zdaniem, w tym biznesie najważniejsze jest to, by dotrzeć do klientów.
- Turyści szukają kwater głównie w Internecie. Rzadziej w informacji turystycznej po przyjeździe – mówi Wajner. W sezonie z jej czterech apartamentów korzysta miesięcznie ok. 20 osób, głównie to Amerykanie, Włosi i Niemcy.
W tym biznesie nie chodzi tylko o odnajmowanie pokojów. Właściciele mieszkań pełnią rolę przewodników, kierowców, a nawet powierników. – Z moimi gośćmi ucinam pasjonujące pogawędki. Rozmawiamy np. o Powstaniu Warszawskim, czasem oprowadzam ich po mieście czy zabieram do filharmonii – opowiada Jarosław Chołodecki. – W moim interesie jest pokazać im atrakcje miasta. Wtedy będą chcieli tu wrócić.
Czy zaprosi uczestników wymyślonego przez urzędników programu do swojego stowarzyszenia? – Tylko wtedy, gdy ich usługi będą na absolutnie najwyższym poziomie – uprzedza Chołodecki.
Wszelkich informacji na temat programu udziela Stołeczne Biuro Informacji i Promocji Turystycznej – tel. 022 622 69 68.
Źródło: Życie Warszawy – 17.05.2006
|
